woensdag 29 maart

Deze dag begint matig :Ik zie er uit alsof ik mijn gezicht heb 'gescrubd' met Vim en  vervolgens heb 'gehydrateerd' met smeerolie.

De televisie make-up van gisteren (ik was gast in het programma "Catherine" van RTL 4) heeft me weinig goed gedaan.Of zijn het de spanningen voor het congres en het daarbijbehorende missen van Paul en de kids ?

Mijn sectiegenoten lachen mijn ijdele worsteling weg en roepen blijmoedig dat ik tenminste kleur op mijn gezicht heb.

De laatste dag voor het congres van de Vereniging-Advocaatscheidingsbemiddelaars (VAS) . Met een paar mede-publiciteitscommissarissen maken we nog een korte balans op.Mail hier,fax daar.Alles lijkt geregeld te zijn. Loes en Cees hebben de organisatie  van het jubileum congres op zich genomen.Keien zijn het.Zij melden dat 'het' klaar is.Mooi, daar kan ik op vertrouwen. Een heerlijk gevoel dat ik, in ieder geval  morgen, niets hoef te doen en mag luisteren naar echt interessante gastsprekers en genieten van het weerzien van vele medepioniers in mediationland en andere bekenden.

Op kantoor is   het druk.Na een mediation sessie te hebben geleid wacht mij, in mijn lunchpauze -want, zegt mijn toegewijde secretaris Patrick de Looff, "dat was nog het enige vrije plekje deze week", -een cliënt die behoedt moet worden voor het verlies van zijn kinderen.Hij heeft foto's bij zich van zijn kinderen, waar hij samen met zijn ex na de scheiding al ruim drie jaar het co-ouderschap meevoert. Op eens heeft mevrouw besloten dat dit anders moet: een zg. "eens in de twee weken een weekendregeling".Cliënt is -terecht- woest. Om wie gaat het nou eigenlijk? De kinderen of haar onverwerkte scheidingsproblematiek? Kon je in zo'n geval mevrouw maar benaderen en uitleggen dat zij, cliënt en de kinderen een gemeenschappelijk belang hebben met elkaar te spreken over wat er nu eigenlijk aan de hand is.Helaas verbiedt de advocatenwet mij dit. Mijn hoop is gevestigd op het ministerie van justitie die vorige week het zg. Mediationproject is gestart. Mensen die bij aanvang van een geschil mediation nog niet zaten zitten krijgen nu tenminste een tweede kans.Voor ieder die nu in een procedure verwikkeld zit:vraag uw advocaat of hij uw zaak voor wil stellen voor mediation.Geheid bent u dan heel wat jaren van uw leven en duiten (vanwege het ontbreken van verdere advieskosten) rijker en voorkomt u verdere beschadiging van uw belangen.

Na met cliënt gesproken te hebben en een strategie ontwikkeld te hebben storm ik uitgehongerd naar ons bedrijfsrestaurant.Gelukkig ben ik niet de laatste en kan ik nog aanschuiven bij een aantal kantoorgenoten. Zoals, naar ik aanneem, op ieder groot advocatenkantoor gaat het tafelgesprek in deze hectische tijden (voor  advocatuur en  accountancy) over wie (nu weer) van het ene kantoor is overgestapt naar het andere kantoor. Van de top vijf zijn wij in dat opzicht het minst roerig.Simpel gezegd we zijn gewoon een "club" en willen dat ook graag blijven.Ik hoop dat dat zo blijft èn dat de randstedelijke ontrouw niet overslaat naar Utrecht.Frans (onze bestuursvoorzitter) merkt op dat wij ons natuurlijk strategisch moeten blijven orienteren.Wij bespreken lachend dat het raadzaam is om daarover extern geen misverstanden te laten bestaan.

Na de lunch terug naar mijn werkkamer waar mij 21 briefjes op liggen te wachten van ingaande telefoontjes.Ik heb precies 25 minuten om terug te bellen .Ik moet Charley (ons dochterje van 5) ophalen van Ballet.Kopje thee en dan ook Pico (ons zoontje van 2), net ontwaakt uit zijn middagslaap oppikken.De kinderen pakken met belangstelling mijn net ingepakte congrestas uit waarna ze zichzelf amuseren en ik nog even een aantal byzondere genodigden voor het congres bel.

Moe, maar voldaan drinken Paul en ik nog een glas wijn in de nagenoeg ontruimde en afgeschuurde keuken waarna ik mijn bed intol.

Donderdag 30 maart

Zeven uur gaat de wekker en een half uur later staan we,zoals iedere ochtend toch weer te laat, op.Ik breng Charley naar haar (Montessori)school:het stimulerendste en intiemste schooltje van Nederland.Ze verheugt zich op een avondje zonder mama .Dit betekent namelijk Pizza eten met papa en broer.

Geheel op schema zit ik voor negen uur op de snelweg.Bij aankomst in Sint Michielsgestel een kleine organisatorische schok:er staat een rij deelnemers voor de incheckbalie die tot buiten reikt terwijl de opening van het congres over zeven minuten plaats moet vinden.Loes lacht mijn zorg weg en weet iedereen de grote zaal in te krijgen zodat alles volgens planning loopt.

Jan van Oldenborgh (oprichter en de eerste voorzitter van de VAS) opent het congres.Wie wist tien jaar geleden wat bemiddeling was?Jan memoreert  de openheid van geest van Jaap Glasz (toenmalig landelijk deken) die het pleit bezorgde voor de advocaat-bemiddelaar. Met genoegen kijkt Jan de zaal in met (denk ik) zeker 500 mensen. Ongelovelijk dat  er anno 2000 ruim 1100 geregistreerde bemiddelaars zijn.

De eerste workshop die ik volg,met Jan, heeft als onderwerp 'Tegenoverdracht '.De psycholoog/trainer van het Centrum voor Conflicthantering legt ons uit hoe zeer onze persoonlijke beleving van bemiddelingscliënten het mediation proces beinvloedt.Al luisterend en oefenend kom ik tot de conclusie dat ik het in mijn professionele opleidingen en wel in het byzonder van mijn nestor Donald MacGillavry geheel heb afgeleerd om te oordelen over de mensen die je voor je hebt zitten en over de aard van het conflict.Resultaat daarvan is dat ik me eigenlijk nauwelijks tot niet irriteer of andersoortige gevoelens ontwikkel.Het lijkt wel een onbewuste knop die je telkens afzet."Hartstikke goed" zegt Jan.Bezorgd vraag ik me zelf af of ik dat niet-oordelen en niet-voelen wel na laat in andere situaties.

Tijdens de lunch is iedereen vol van de hem of haar gevolgde workshop.Jammer dat je ze niet allemaal kunt volgen.

Na de lunch luister ik drie uur naar Hans Loots die een nieuwe onderhandelingsmethode aan het ontwikkelen is. Het antwoord op de Harvardmethode "getting to yes".Kort gezegd is de boodschap van Hans dat het bij de oplossing van een conflict niet alleen moet gedaan om de behartiging van individuele belangen doch dat het algemene belang althans de basis verantwoordelijkheden van iede -re mens als -kennelijk- opgetekend door de verenigde naties in het geding zijn.Naar aanleiding van Hans zijn wetenschapsfilosofische benadering ontvouwd zich een discussie over de zin in en de zin van een conflict.

Ik  ontsnap even naar mijn kamer.Voor een moeder van jonge kinderen is het geweldig om een reistasje uit te pakken dat uit niet veel meer bestaat  dan uit een tandenborstel,een boek en een set kleding .Mijn retraite gebruik ik om nog twee cliënten terug te bellen.Mijn hartsvriendin Odette M.belt dat ze -godbeterehet- iedere dag het programma van Catherine heeft opgenomen maar mij niet zag.Ik meld haar dat ik ook niet weet wanneer het wordt uitgezonden maar het mail zodra ik het weet. .

Vanavond treedt een cabaret op wat deels bestaat uit ex-collega's van mijn oude kantoor uit Haarlem.Het weerzien -ik mag even achter de coulissen- is hartverwarmend.Een van de mensen die ik in mijn leven het hoogst heb geacht is Eddy Herz.Hij is 8 jaar geleden overleden.Zijn weduwe, is een van de cabaretleden.We hebben het over Ed en schieten allebei vol.

Het diner en het feest zijn geweldig. Om 3.30 uur rol ik mijn bed in.

Vrijdag 31 maart

Enigszins brak en gedesorienteerd begeef ik mij iets voor achten naar de ontbijtzaal.

Ik heb afgesproken met Carien,een van mijn sectiegenoten, naar een controversiele workshop op Gestaltbasis te gaan .

De workshop gaat van start met een demonstratie over mensen met bepaalde sexuele problemen.Nee, dit boeit mij 's ochtends om negen uur niet. Excuses mompelend en knipogen uitwisselend met Carien, schuifel ik weg om mij deemoedig aan te sluiten bij de oorspronkelijk geplande workshop over dynamische oordeelsvorming.

Ik moet iets eerder weg om de pers en een aantal byzondere genodigden op te vangen.

's Middags neem ik deel aan de revolutionairste workshop van dit congres."Betrek je kinderen in de bemiddeling? " De weerstanden van de deelnemers zijn aanvankelijk enorm.Toch gaan velen 'om'.Tja, waarom vinden wij het eigenlijk zo gek om een kind te vragen hoe zijn of haar situatie tijdens het huwelijk was.In Scandinavie is dat al jaren regel.

De verslaggevers die ik heb meegenomen naar deze workshop zijn geïntrigeerd.Niet ten onrechte merken zij op dat veel bemiddelaars baat zouden hebben bij een workhop'interviewtechnieken'.

Na deze workshop loop ik in de drukke gangen in de armen van Paul Walters.De gedreven en daadkrachtige directeur van Het Nederlands Mediation Instituut. Samen gaan we naar een forumdiscussie met als titel "Intervisie/Supervisie".Ik realiseer me bij het verhaal over intervisie dat ik als advocaat en bemiddelaar op een groot kantoor een makkelijke positie heb.Ik heb altijd een klankbord,correctie en kameraadschap om me heen.Sterker nog zou ik intern niet met anderen over mijn zaken reflecteren dan zou ik daar binnen mijn sectie zeker op aangesproken worden.Heerlijk.

Ik begin moe te worden.Tussen alle workshops in  nog overleg gevoerd met diverse vertegenwoordigers van instellingen over  lopende  en toekomstige mediation projecten.

Het congres loopt teneinde.Iedereen is enthousiast en vermoeid.Van serieuze vakinhoudelijke colleges switch je naar het feestgedruis wat hoort bij een lustrumcongres.Een brede maar zeer plezierige boog.

Om 17.59 uur sta ik voor de creche.De kinderen juichen en roepen "week-end".Bij aankomst thuis knipper ik met mijn ogen.Ik liet het huis wit achter,maar het is nu zandkleurig .Slik.Ik ben te moe om me af te vragen of ik het eigenlijk wel mooi vind .

Ik eet met de kinderen en verlang naar Paul.Hij belt vanuit de file.

Ik stop de kinderen in bed en zo vind Paul mij:naast mijn zoontje van twee met het voorleesboek nog in mijn hand in slaap gevallen.

Zaterdag 1 april

Jaaaaaaaaaaaa,, het is weekend.Geen verplichtingen!

Ik leg de kinderen uit dat je op 1 april grappen mag maken.Charley vraagt of ik dat voor kan doen.O.K. Paul slaapt nog.Hij realiseert zich niet dat het 1 april is en wordt dus slachtoffer.Ik ga de prachtig keuken (Is dit ons huis?)  in en gil drie keer melodramatisch O Neeeeeee! Paul springt uit zijn bed "Tet, wat Is er"."Lekkage,schilderwerk "gil ik naar boven.Voor dat Paul beneden is om de schade op te nemen kwelen wij gedrielijk " 1april". Zucht

Vandaag is het feest ,mijn jongste broer Pieter is jarig en heeft voor de gelegenheid samen met zijn vrouw Frederique een open boot gehuurd waar we met de hele familie  en PickNickmand mee door de Amsterdamse grachten varen.De kinderen onder de vier jaar oud krijgen een zwemvest aan.Dit leidt tot luide protesten van mijn zoon.Het is warm en droog weer.Ik geniet.Af en toe doe ik mijn ogen dicht en luister naar het water-wat kan op een elekrische boot- en gekakel van mijn familie.Op het gevaar dat ik dweep:ik geniet en ben een gelukkig mens.

Ik zit lekker naast mijn moeder.Grote steun en toeverlaat van mij en mijn broers.

De conversatie neemt een lastige wending als Paul meldt dat we een labrador pup krijgen in de eerste week van mei.Ik haal de toorn van mijn familie op mijn hals .Onverantwoordelijk.Heb je het niet druk genoeg met je advocatenpraktijk,bemiddeling,trainingen,nevenfuncties,besturen etc. Ik probeer te ontvluchten aan dit gesprek met een nieuwe net-op-het-congres-geleerde-techniek. Het werkt,maar zegt Paul later het is wel heel veel werk hoor zo'n hondje.Iedere dag uitlaten.Als ook later in de week de oppas meldt niet op de hond te willen passen heb ik mijn" hondenpleit" verloren.Heimelijk vind ik dit bij nader inzien toch wel rustig.Ik koop wel konijntjes voor de kinderen.

De boottocht is een groot succes.Grachtengordel- Amsterdam zit voor zijn of haar voordeur.Tot groot vermaak van de kinderen treffen we veel vrienden op hun stoepen.Drie  jaar geleden zijn wij na bijna twintig jaar Amsterdam naar Bilthoven verhuisd.Vanuit ons huis zie je weinig anders dan bos. Charley en Pico zijn elke keer weer blij verrast als ze in Amsterdam zijn. Charley haar droomhuis is een huis zonder tuin met veel auto's en winkeltjes in Amsterdam .Hebben we daarvoor drie jaren meegedaan in de huizenjacht!

Vlak voordat we aan wal gaan springt Pico bij Paul op schoot.Kennelijk blijft hij achte Pauls bril haken.Tot ieders stomme verbazing valt Paul's bril in de Keizersgracht.Suffig zetten we de boot in zijn achteruit.De bril ligt natuurlijk allang op de bodem van de gracht.

Rozig van het varen en de wijn gaan we naar het huis van Pieter en Frederique.Om 21.00 uur vertrekken we naar Bilthoven.De kinderen slapen al voordat ik de straat ben uitgereden.

Zondag 2 april

Na een uitgebreid ontbijt bestaand uit pannenkoeken,boerenbrood en heel veel eieren en koffie voor Paul en mij, besluiten we niets cerebraals te doen. We ontruimen nog een kamer voor de schilders, rommelen in de tuin en ik herstel glas in lood in de speelkamer van de kinderen.Vandaag alleen maar handenarbeid.Ik schrijf geen letter.Dat komt morgen wel weer.

Maandag 3 april

Om de ander week ben ik 's maandags thuis met de kinderen. Een huis waar geschilderd wordt is per definitie geen ideale plaats voor jongetjes van twee.Natte deurposten........kleine vingerafdrukjes overal..........Ik loop met Pico het bos in.

Thuis gekomen gaat Pico'tje slapen en kan ik nog aan een zaak werken.Om 15.30 uur is het afgelopen met de rust en ga ik moederen.Vandaag mogen de kinderen helpen koken.Dé manier om er een gezonde maaltijd in te krijgen.Wat je zelf maakt is immer lekker.

's Avonds bellen nog diverse mensen op over het congres.Termen als gevoed/geïnspireerd zijn niet van de lucht.Men is unaniem positief.

Dinsdag 4 april

Weer naar kantoor.Ik voel me alsof ik drie weken met vakantie ben geweest terwijl ik  maar drie werkdagen niet op kantoor was.De stapel "things to do" is enorm.Al snel merk ik aan mijn frustratietolerantie dat dit zeker niet de eerste werkdag is na een lange vakantie. Ik bel Paul.Op dinsdag verzorgt hij de kinderen .Mijn stemming doet ons besluiten deze week maar direct onze Italiaanse vakantie te plannen.Regelen kan ik het vandaag niet zie ik aan mijn agenda :twee mediationsessies,een bespreking in een gewone zaak en volgende week staan er vier zittingen gepland.Zal ik maar beginnen met het maken van pleitnota's.Neen, vol goede moed en nieuwe onderhandelingstechnieken bel ik mijn wederpartijen."Heeft u wel eens van mediation gehoord?U weet wel, professionele bemiddeling...........

Woensdag 5 april

Voor dag en dauw opgestaan om uit te vinden welke kleur ik uiteindelijk op de muren wil.Ik besluit me te onderwerpen aan het advies van de schilder.

Na het  wekelijkse sectieoverleg ,de terugbelronde en een bespreking krijg ik een 'flow' en werk ik in twee uur de 'schade' van drie dagen afwezigheid weg.

Verlost van alle stress ga ik na een productieve ochtend op kantoor en voor het woensdagmiddagritueel met de kinderen,bossen Lathyrus  kopen in de prachtigste lila en rose tinten.Tijd bestaat niet.Het is lente.